Ome Kobus en Tante Truus

De “Zwolse”  Hanen

Na vele jaren van geluk zijn we met ons gezin verhuisd van Uden naar Zwolle.

Niet iedere verhuizing is een verbetering. Wij als kinderen van Kobus en Truus hebben de nodige aanpassingen voor de kiezen gehad.  Een vreemde taal, andere gebruiken, een hele nieuwe wijk, we moesten door de modder (lees vette klei) naar huis lopen, laarzen uit en op kousenvoeten verder naar binnen. Vooral mam was helemaal happy met haar nieuwe vloerbedekking.

Maar het moet een bewuste keuze van pap en mam geweest zijn. Pap was bij de marechaussee in Uden en er dreigde overplaatsing naar een grote militaire basis in Duitsland. Pap en mam kozen gelukkig voor Nederland en dus ook voor ons.

Pap was al een tijdje in Zwolle werkzaam en kwam elk weekend naar huis in Uden (de nieuwe woning in Zwolle was nog niet opgeleverd) Hij knorde tussen Uden en Zwolle in een GOGO mobiel, onze GOGO had een witte bovenkant, gele onderkant en was vooral niet vooruit te branden.               

GoGO mobiel (micro auto 1964)

Motor:

2 cilinder 2 takt, lucht gekoeld

13.6 PK, bij 5000 toeren/minuut

Transmissie: 4 versnellingen +achteruit

Top snelheid 75 km/h

Bandenmaat  4.40 x 10 inch

Gewicht  415 kg

acceleratie 0-20 km/uur in ± 12 minuten                                                                                 

Ik kan me nog herinneren dat hij eens opmerkte dat hij z’n schoenen versleten had omdat hij hard moest meetrappen om met een beetje tegenwind nog vooruit te komen.

Toch hebben we als gezin in Zwolle onze draai gevonden. We gingen naar school, verstonden en begrepen onze klasgenootjes steeds beter. Pap was tevreden met zijn nieuwe baan als chef portier / brandweer commandant bij de Ijsselcentrale Harculo, mam vond langzamerhand de juiste weg in de grote winkels om de boodschappen te doen. We konden onze laarzen uitlaten omdat de bestrating in orde gemaakt was, de weg was klaar voor een heel lang verblijf in het eigenlijk steeds mooier wordende Zwolle.

Na het doorlopen van de lagere school zijn we als kinderen terecht gekomen op het middelbaar onderwijs. We hadden op de basisschool veel bijgeleerd over “Zwolse riten en rituelen” en hadden vriendjes en vriendinnetjes.

Ook deze fase hebben we goed doorgebracht en waren aan de laatste fase van onze jeugd toe: We gingen rustig aan op zoek naar uitgaansgelegenheden, daar hebben Gerrie en Antoinette haar huidige partners Harm en Henk ontmoet.

Annemie heeft Theo leren kennen in de Linde, jawel, “Dé Linde” in Groesbeek!, Geert heeft Clara leren kennen tijdens een gezinsvakantie in Zwitserland.

Geert is vanuit Zwolle vertrokken naar Kerkrade en later verhuist naar Heerlen en is getrouwd met Clara. Ze zijn blij met hun dochter Astrid.

Astrid is getrouwd met Johan (Rotterdammer in hart en nieren) en woont momenteel in Barendrecht en heeft pap en mam verblijdt met Fabiënne en Joris, twee schatten van (klein)kinderen.

Annemie 1977 getrouwd met Theo (intussen ook al opa en oma) zijn via Malden, Cuijk, Stevensbeek in Sint Hubert geland. We houden allebei erg van dansen, regelmatig zijn we op de dansschool in Cuijk, waar we jaren les hebben gevolgd en nu al het geleerde blijven dansen. Verder gaan we zoveel mogelijk met ons caravannetje op stap, maar dat ligt uiteraard aan het weer.

Er zijn 3 kinderen geboren: Evelien (32), is getrouwd met Ronald, woont in Hansweert en hebben 2 kinderen, Maxim (6) en Milan (4).

Emiel (30), woont samen met Suzan en wonen in Sint Anthonis

Patrick (26) heeft verkeringen maar woont nog thuis en vindt er een warm nest.

Gerrie woont met Harm in Diepenveen en heeft 2 kinderen, Suzan en Sander.

Zij hebben na hun studies ook hun weg gevonden en wonen in Bemmel en Harderwijk.

Antoinette heeft met haar Henk een warm plekje gevonden in Hattem.

Antoinette en Henk hebben 2 kinderen, Linda en Marjolein.

Als alles goed gaat hebben we er binnenkort een kersverse opa en oma bij (van linda)

We zijn allemaal benieuwd naar de kleine spruit die een warm welkom wacht.

Er waren mooie tijden, maar ook moeilijke tijden. Pap, voor jullie ome Kobus, is veel te vroeg van ons heengegaan. Na een lange en moeilijke periode waarin hij sukkelde met z’n gezondheid is hij op 8 oktober 1988 van ons heengegaan. Mam, voor jullie tante Truus, is altijd een grote steun voor ons gebleven, we kwamen nog graag thuis. Ook was oma trots op haar kleinkinderen, ze kon intens van ze genieten, niets was teveel. Ook mam werd geplaagd met een haperende gezondheid, en is plotseling overleden op 24 februari 2007 in het bejaardentehuis in Zwolle. Al met al een gezinsleven als een achtbaan. We leven in het besef dat we onze weg hebben kunnen vinden door de steun van pap en mam. We denken nog vaak in dankbaarheid aan ze terug. Wij voelen ons vereerd deel uit te mogen maken van de “Hanen” reünie en danken jullie van harte ook aan ons gedacht te hebben.

Als laatste een dankwoord aan de organisatie van deze reünie (lees klus)